Όταν δεν έχουμε χρόνο ή πολλές δυνατότητες να απολαύσουμε ένα πλήρες γεύμα, ένα plateau τυριών που ετοιμάζουμε εύκολα και γρήγορα -και μπορούμε να απολαύσουμε  με συνοδεία ενός καλού κρασιού- είναι η καλύτερη και η πιο απολαυστική επιλογή.

Υπάρχουν κάποιοι γενικοί κανόνες που καθορίζουν τα πλαίσια συνδυασμών μεταξύ κρασιών και τυριών, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι απολύτως δεσμευτικοί.

Ποικιλία τυριών για να συνοδεύσουμε κρασί

Σκληρά, γλυκά τυριά, όπως η γραβιέρα, το έμενταλ (emmental),  το γκούντα (gouda), το ένταμ (edam) και η mimolette της Βόρειας Γαλλίας, που ωριμάζουν για χρόνια, εμφανίζουν πολλά λιπαρά και μικρή οξύτητα. Αυτό τα κάνει να ταιριάζουν με ερυθρά κρασιά, ιδιαίτερα με αυτά που έχουν αρκετές τανίνες, γιατί περιέχουν πρωτεΐνες που χάρη στην αποικοδόμηση (λόγω παρατεταμένης ωρίμανσης) έχουν μεγαλύτερη ικανότητα ένωσης με τις τανίνες.

Γι' αυτό και η επιλογή του κατάλληλου κρασιού θα γίνεται με κριτήριο την ωρίμανση και την ύπαρξη «γλυκύτητας» ή οξύτητας στο τυρί.

Μαλακά τυριά, με πλούσια και έντονη γεύση και λίγα λιπαρά, όπως το μπρι (brie), κανονικά θα πρέπει να συνοδεύουν ένα εύσωμο και λιπαρό, παλαιωμένο λευκό κρασί.

Η φέτα συνοδεύει θαυμάσια τη χωριάτικη σαλάτα αλλά δεν ταιριάζει με κόκκινο κρασί, του οποίου μετατοπίζει τη γευστική ισορροπία σε απαράδεκτο βαθμό. Η φέτα, όχι πολύ παλαιωμένος ανθότυρος, η ξινομυζήθρα και το κατσικίσιο τυρί ή το «χλωρό» ορισμένων νησιών των Κυκλάδων θέλουν σφιχτοδεμένο, πλούσιο κρασί με ισχυρή οξύτητα.

Μπλε τυριά, όπως το ροκφόρ (roquefort), η γκοργκοντζόλα (gorgonzola), το στίλτον (stilton) και οι Ελληνικές «κοπανιστές» -που είναι ημίσκληρα και αλμυρά έντονα στη γεύση, δεν ταιριάζουν με τα λευκά, ροζέ ή ερυθρά κρασιά. Αντιθέτως, πυκνά και αρωματικά γλυκά κρασιά μπορούν να ταιριάξουν μαζί τους και να αναδείξουν την πικάντικη και αλμυρή γεύση τους.