Ο καιρός στάθηκε αρωγός στην βιολογική προσέγγιση που εφαρμόζουμε στην αμπελοκαλλιέργεια, μιας και οι ανάγκες για καταπολέμηση ασθενειών ήταν ελάχιστες. Όμως η φύση έδειξε ποιος έχει πάντα το πάνω χέρι όταν καλλιεργείς τη γη, πλήττοντας την περιοχή με 3 καύσωνες, με τον πρώτο να είναι πασχαλινός και να φιλοδωρεί τα αμπέλια με 37°C! Ο πρώτος αυτός πασχαλινός καύσωνας επηρέασε αρνητικά την καρπόδεση. Αν τα συνήθη 700 κιλά/στρέμμα ήδη φαντάζουν ως μια πολύ μικρή –πλην απαραίτητη για ποιοτικά κρασιά- απόδοση, καταλαβαίνει κανείς πως ακούγονται τα 450! Ο δεύτερος στο τέλος του Ιουνίου άφησε μερικά εγκαύματα στις ράγες. Αλλά ο τρίτος καύσωνας του Ιουλίου, που είχε μεγαλύτερη διάρκεια και συγκριτικά υψηλότερες θερμοκρασίες, άφησε το αποτύπωμά του για τα καλά. Οδήγησε σε αφυδάτωση κάποιες ποικιλίες, ενώ κάποιες πιο ανθεκτικές κατάφεραν να «αντισταθούν». Οι ποικιλίες που έπληξε πιο πολύ το δεύτερο κύμα καύσωνα ήταν λευκές και κυρίως τα Μοσχάτα, όπου επηρεάστηκαν και ποσοτικά και ποιοτικά.

Η ώρα του τρύγου έφερε έναν πραγματικό χαμό: ποικιλίες να ωριμάζουν πολύ πρώιμα, όπως το Cabernet Sauvignon πρώτη φορά πριν το Syrah, σταφύλια που συνήθως τρυγούνται σε διάστημα 1 ½ μήνα να φτάνουν ταυτόχρονα στο οινοποιείο, υψηλούς αλκοολικούς βαθμούς, αλλά και αναπάντεχες, πανέμορφες οξύτητες…

Όμως οι δύσκολες χρονιές είναι και οι καλύτερες!